چند وقتی است که مطالعه کتاب نورالدین پسر ایران که به قول حضرت آقا، یکی از زیباترین نقاشیهای صفحه‌ی پُرکار و اعجاز گونه‌ی هشت سال دفاع مقدس است را آغاز کردم، این کتاب همچون کتاب « دا»چنان آدم را محو خود می کند که گویی خود آنجایی. شوخی ها و شلوغ کاری های نورالدین مرا یاد دوستتان خود در برنامه های بسیج دانشگاه می اندازد، سالهای 82-83 که علی رغم فشارهای کاری تعدادی از بچه های اینگونه سختی کار را بر ما آسان می کردند که یکی از اینها که الان جایش در بین ما خالی است ولی روحش همیشه با تمام بچه های آن دوران می باشد، آری سید علی اخلاقی که همیشه با ورود خود به دفتر بسیج شوخی و شلوغی را به ارمغان می آورد و حتی در اوج خستگی و واماندگی کاری آخر می بایست لبخند بر گونه هایت جاری می شد ولی او سالهاست این خنده را در میان عده ای که اجزای بدن او در آنها پیوند خورده به یادگار مانده و جاویدان شده است . روحش شاد . ادامه بخشهای کتاب نورالدین را به زمانهایی دیگر می سپاریم
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
